Vera van Dam (1989) is een fotograaf uit Berlijn-Amsterdam. Haar werk is een bijproduct van haar levenservaringen en opereert in een ruimte tussen droom en werkelijkheid. Hier komen haar emoties, gedachten en herinneringen op poëtische en grafische wijze samen. Haar werk resoneert met zachte en sensuele esthetiek en wordt aangetrokken door unieke composities. Het zoeken naar verbinding tussen mensen en de paradigma’s waarin we geneigd zijn te denken spelen een belangrijke rol in Vera’s werk.
Waar heb jij het meest geleerd over fotografie?
Op mijn 28e had ik voor het eerst een camera in m’n handen. Compositie en licht vond ik altijd al interessant, maar ik schoot destijds alles met m’n telefoon. De eerste 2 jaar op de fotoacademie leerde me alles over techniek, wat als leek niet geheel onbelangrijk was. Toch merkte ik dat de academie me niet helemaal lag en koos ik voor kennis uit de praktijk. Heel veel eigen werk maken, inspirerende mensen contacten voor koffies, musea afstruinen, exposities maken. Dit alles eerst in Berlijn. Nu werk ik naast m’n eigen klussen en autonome projecten ook als assistent bij Paul Kooiker. Om zo nog meer te leren, groeien en buiten mijn kaders te blijven bewegen.
Wat voor soort fotografie gaat jouw voorkeur naar uit?
Het surrealisme heeft me altijd al geraakt. Een nieuwe wereld creëren, weg van de realiteit, op zoek naar vervreemdende vormen en abstractie van het lichaam. Daarin neemt de postproductie een grote rol in. Een ‘realistisch’ beeld kan zo helemaal worden verdraaid naar een nieuwe werkelijkheid.
Een nieuwe wereld creëren, weg van de realiteit, op zoek naar vervreemdende vormen en abstractie van het lichaam
Wie of wat is je grootste inspiratiebron?
Bill Brandt en zijn nudes. Cinematograaf Robbie Muller, de documentaire over zijn leven – Living the Light – is na 10 keer kijken nog steeds fantastisch. De abstracte kleurrijke silhouetten van Milton Avery. Fotografen Janneke van der Hagen en Jack Davison.
Hoe zou jij jouw stijl omschrijven?
De beelden die ik maak hebben een bepaalde rust in zich. Iemand noemde het laatst een ‘meditatieve energie’. Ook speelt kwetsbaarheid vaak een rol, naast een bepaalde vervreemding en abstractie. Dat je wat langer moet kijken, voordat je snapt waar je naar kijkt.
Wat zijn jouw doelen als fotograaf?
Mijn doel is om altijd mijn stijl/conceptueel denken te blijven ontwikkelen, dichtbij mezelf te blijven en intuïtief beeld te schieten. Ik ben op het moment bezig met een nieuwe expositie, waarvan ik ook een boek wil uitbrengen. Daarnaast heb ik afgelopen jaren altijd mijn eigen opdrachten binnen gehaald, maar het lijkt me ook leuk om bij een agency aan te sluiten en zo meer in een team te werken.
Wil je meer zien van Vera? Klik dan hier voor haar website.